มันเคลื่อนตัวผ่านช่องว่างที่คดเคี้ยวในกองทัพนับหมื่น ทะลวงจุดที่เปราะบางที่สุดบนหมวกเกราะ และสุดท้ายก็หยุดนิ่ง อยู่ที่กลางกระโหลกศีรษะของราชันจอมโหดผู้โอหัง ส่วนเสียงที่เปล่งออกมานั้น ก็คล้ายกับเสียงถอนหายใจอันแผ่วเบา มันปรากฏขึ้นที่ตรงนั้น ราวกับความบังเอิญที่รุนแรงจนถึงชีวิต มันปรากฏอยู่ที่ตรงนั้น ราวกับว่าทุกคนล้วนต้องเดินไปสู่จุดจบ "บางครั้ง รูกระสุนก็ปราฏขึ้นก่อนวิถีกระสุนเสียอีก"