การประชุมอันยาวนานดำเนินมาถึงช่วงพักเบรก คุณเดินไปที่ลานกลางบริษัท นั่งลงบนม้านั่ง พลางถอนใจยาวๆ ยามตะวันคล้อยมาพร้อมกับ ความสดชื่นตามธรรมชาติของสายลมยามเย็น ซึ่งกำลังเผชิญหน้ากับหุ่นยนต์สแตนเลสฝีมือมนุษย์ ที่อยู่ข้างหลังคุณอย่างดื้อรั้น ในขณะที่แมวป่าบิดขี้เกียจ แล้วกระโดดขึ้นมาบนตักของคุณ "อย่างน้อยในตอนนี้ เวลานี้ ฉันก็ได้เป็นตัวของตัวเอง"