Hunter of Glacial Forest

บนทุ่งหิมะของ Snowland นั้นมีกฎเหล็กสำหรับเหล่านักล่าที่ใช้กันอย่างแพร่หลายอยู่ข้อหนึ่ง: ในช่วงที่ "Artaius" ออกล่าเหยื่อ ทุกคนต้องห้ามไปทางทิศใต้ของภูเขาเด็ดขาด หมีขาวยักษ์ที่สามารถเขย่าภูเขาได้ตัวนั้นไม่ต้อนรับใครทั้งสิ้น ในฐานะที่เป็นนักล่าที่ได้รับมอบหมายจากสมาคม Hugh จึงมุ่งไปยังภูเขาทิศใต้หลังจากได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือ เขาไม่คิดเลยว่าตนจะติดกับดักที่ถูกวางแผนมานานแล้วเสียได้ เมื่อเขาตื่นขึ้นหลังจากถูกยิง Hugh ก็นึกขึ้นได้ว่าตนรอดจากความเป็นความตายแล้ว แต่วินาทีต่อมา Hugh ก็รู้ตัวอีกว่าอันตรายยังไม่ผ่านพ้นไป เขากำลังถูก "Artaius" จับจ้องอยู่ ไม่ว่าการโจมตีจากฝ่ามือจะใกล้หรือเร็วแค่ไหน แต่การโจมตีสะเปะสะปะของ "Artaius" ก็ไม่เคยโดนจุดตายสักครั้ง... Hugh รอโอกาสอย่างใจเย็น จากนั้นจึงชักดาบกระดูกอาบพิษออกมา แล้วกระโดดขึ้นในชั่วพริบตา ด้วยการเคลื่อนไหวที่เหนือกว่าคนทั่วไป เขารู้ดีว่าชัยชนะรออยู่ในชั่วขณะนี้แล้ว เขาได้นำศีรษะและขนของ "Artaius" ออกมา และเอาชีวิตรอดผ่านคืนแรกของพายุหิมะไปได้ ในขณะที่แผลโดนยิงก็ยังไม่ถูกรักษา หลายวันผ่านไป สมาคมนักล่าก็พบศพของ "Artaius" ในสภาพหัวขาด นับตั้งแต่นั้นมา พวกเขาจึงรู้ว่านักล่าที่สมควรจะตายไปแล้วยังมีชีวิตอยู่ และผู้ล้างแค้นที่ไม่เคยคาดคิด ก็ได้ถือกำเนิดขึ้นด้วยเหตุนี้

Snowrock Lizard ทั้งขาดความคล่องแคล่วและไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก พวกมันสามารถนอนนิ่งๆ อยู่บนก้อนหินได้ถึงครึ่งเดือน และมันจะอาศัยช่วงที่เหยื่อประมาทจนเผยจุดอ่อนออกมา พุ่งเข้าโจมตีเหยื่อจนถึงตาย อย่างไรก็ตาม นักล่าที่ขึ้นทะเบียนก็ไม่อาจอดทนรอได้แล้ว พวกเขาตัดสินใจจะเข้าไปในภูเขาหิมะเพื่อตามล่า Hugh และกำจัดภัยคุกคามในอนาคตทิ้งซะ แม้ว่านักล่าที่ลงทะเบียนกับสมาคมจะมีคนที่เก่งกาจมากมาย แต่พวกเขาก็ไม่ใช่ผู้ที่จะยอมสละชีวิตได้ พวกนักล่าจึงมารวมตัวกันเพื่อเงินรางวัลมูลค่าสูงเสียดฟ้าจากสมาคม และมักจะหักหลังกันเองเพื่อเงินรางวัลด้วยเช่นกัน... ไม่ว่าเรื่องอะไรก็เกิดขึ้นได้ในถิ่นทุรกันดาร... และขอเพียงกำจัดนักล่ารุ่นเก๋าอย่าง Hugh ไปได้ ทุกคนก็จะได้รับเงินรางวัลมากยิ่งขึ้น พวกเขาเห็นพ้องต้องกัน และเริ่มลงมือจัดการไปตามสมควร Hugh เตรียมพร้อมแล้ว การล่าสุดยอดนักล่านั้น ไม่ได้ง่ายไปกว่าการล่ามอนสเตอร์เลย ดังนั้นเขาจึงต้องมีความอดทนมากกว่าเดิม ซึ่งความอดทนนั้น เป็นคุณสมบัติที่สำคัญที่สุดของนักล่า เนื่องจากจำนวนนักล่าที่ลงทะเบียนกับสมาคมนักล่าลดลงเรื่อยๆ ความหวาดกลัว "Hugh ผู้ไม่ตาย" จึงแพร่กระจายออกไปอย่างไม่หยุดยั้ง

เกล็ดทั้งตัวของ "ราชาแห่งทะเลสาบน้ำแข็ง" นั้นมีความพิเศษมาก มันสามารถสะท้อนแสงที่เจิดจ้าได้ภายใต้แสงอาทิตย์ และสามารถล่องหนได้ขณะที่อยู่ในน้ำ มีนักล่าเพียงไม่กี่คนที่สามารถเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์ที่ไร้รูปร่างได้ หลายวันต่อมา เหล่านักล่าขึ้นทะเบียนของสมาคมนักล่าก็ได้พบศพของมังกรน้ำแข็งที่ถูกขอดเกล็ดในเวลานั้น พวกเขารู้สึกหวาดกลัวมากกว่าประหลาดใจเสียอีก สัตว์ประหลาดแห่งทุ่งหิมะที่ Hugh เคยล่านั้นมีมากนับร้อยนับพันตัว คู่ต่อสู้แต่ละครั้งล้วนอยู่ระดับสุดยอด และทรงคุณค่าทั้งสิ้น สำหรับนักล่าแล้ว การรับรู้อุปนิสัยและความเคยชินของเหยื่ออย่างถ่องแท้นั้น จึงจะถือว่าการล่าสำเร็จสมบูรณ์... แต่สำหรับ Hugh แล้ว "ราชาแห่งทะเลสาบน้ำแข็ง" เหมือนกับเป็นจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้ายในทุ่งหิมะแห่งนี้ เขาจะต้องล่ามันให้สำเร็จ และทำให้จิตวิญญาณแห่งนักล่าของเขาครบสมบูรณ์ให้ได้ บนรายชื่อเหยื่อที่มีค่าหัวสูงสุด จากเดิมที่เป็น "ราชาแห่งทะเลสาบน้ำแข็ง" พวกเขาก็ได้เปลี่ยนเอา "นักล่า Hugh" เข้ามาแทนที่ จากนั้นจึงได้เปิดฉากการล่าที่น่าสะพรึงกลัวครั้งใหญ่ขึ้น นักล่าทุกคนต้องมีความตื่นตัว และต้องเตรียมพร้อมที่จะตกเป็นเหยื่ออยู่เสมอ Hugh เองก็เช่นกัน และรวมไปถึงผู้ทรยศด้วย

แม้ว่าร่างกายจะบาดเจ็บสาหัส และไม่อาจรักษาอุณหภูมิของร่างกายท่ามกลางหิมะต่อไปได้ Torch-Antler Elk ก็ยังสามารถกลายเป็นสัตว์ร้ายที่อันตรายที่สุดได้ในช่วงใกล้ตาย Hugh ยกปืนลูกซองเล็งไปยังกวางยักษ์ที่กำลังจะตาย เขาเอาแต่คิดว่า ดวงตาที่สามารถสะกดผู้คนได้คู่นั้น ช่างเหมือนกับดวงตาของตนไม่มีผิด ตั้งแต่ถูกนักล่าขึ้นทะเบียนลอบโจมตี เปลวไฟแห่งชีวิตของ Hugh ก็กลายเป็นเทียนไขในสายลมไปแล้ว เขารู้ดีว่าสาเหตุที่ตนยังคงมีชีวิตอยู่นั้น เป็นเพราะความคิดแก้แค้นที่ไม่มีใครยั้งได้ของตนนั่นเอง และทันทีที่เขาสมปรารถนา ชีวิตของเขาก็จะล่องลอยไปตามหิมะที่ปลิดปลิว... แม้ว่า Hugh จะคิดอยู่ตลอดว่าฝีเท้าของตนหนักอึ้ง แต่รองเท้าบูตหนังกวางคู่ใหญ่ของเขาก็ไม่ได้ทิ้งรอยเท้าเอาไว้เลย เขาต้องตั้งสติ เพื่อเตรียมเผชิญหน้ากับการล่าครั้งสุดท้ายในชีวิตของตน สมาคมนักล่าได้พังทลายลงท่ามกลางความหวาดกลัว และพากันกำจัดผู้ทรยศอย่างตื่นตระหนก โดยหวังว่า Hugh จะให้อภัย แต่สิ่งที่ได้กลับมา กลับเป็นการทำลายตนเองจากการหวาดระแวงกันและกันเท่านั้น Hugh ไม่ได้อยู่จนถึงวันที่ได้ลิ้มรสความชื่นมื่นจากการแก้แค้นสำเร็จ เขากลับล้มลงบนทุ่งหิมะไปชั่วนิรันดร์