The Wondrous BananAmusement Park

"ใครจะมาอยู่ที่สวนสนุกในป่าทึบแบบนี้กันนะ?" "เบบี้บานาน่า!" "ตัวยาวๆ สีเหลืองๆ ร่าเริง และน่ารัก!" "เบบี้บานาน่า!" เสียง "ตึงตึง" ดังขึ้นสองครั้งครึ่ง ทำให้เหล่าบานาน่าตื่นจากการหลับใหล พวกเขาออกจากต้นกล้วย และเริ่มต้นวันใหม่ของชีวิตบานาน่า! บานาน่าบางลูกก็ตื่นขึ้นมาอย่างมีชีวิตชีวา พวกเขาทำพายทุเรียนอบ และวิ่งเล่นไล่จับกันในป่า ส่วนบานาน่าบางลูก ก็สงบนิ่งและใช้มะพร้าวมาทาตัว เพื่อทำให้ตัวเองตัวหอมฟุ้งไปทั่ว เจ้าลิงมองดูทิวทัศน์ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาอย่างพึงพอใจ และอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหวานหยดย้อยออกมา เพื่อตะโกนเรียกพวกบานาน่า... "พร้อมกันรึยัง พวกบานาน่า?" "พร้อมแล้ว ท่านลิงจ่าฝูง!" "เสียงเบาเกินไป!" "พร้อมแล้ว ท่านลิงจ่าฝูง!" เสียง "ตึงตึง" ดังขึ้นสามครั้งครึ่ง ได้เวลาของ "คลับบานาน่าพาที" ประจำวันแล้ว เหล่าบานาน่าเริ่มวิตกกังวล บานาน่าบางลูกเริ่มตะโกนโหวกเหวก บ้างก็ร้องไห้เงียบๆ บ้างก็มีท่าทีซังกะตาย... พวกลิงเอ่ยถามบานาน่าที่แข็งแรงทีละลูก ซึ่งคำถามที่อยู่บนใบตองใบใหญ่ ก็มักจะเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนว่า... "จำช่วงเวลาที่นอกเหนือจากการเป็นบานาน่าได้หรือไม่?" คำถามง่ายๆ มักจะมาพร้อมกับคำตอบที่ขมขื่นเสมอ เหล่าบานาน่าไม่เข้าใจว่า ความรู้สึกเศร้าใจนั้นมาจากไหน มันเหมือนกับการที่เนื้อกล้วย เกิดปฏิกิริยาออกซิเดชันและเปลี่ยนเป็นสีดำ เมื่อได้รับแรงกดดันจากโลกภายนอกยังไงยังงั้น "ถ้าการสำรวจโลกคือความฝันของคุณ" "งั้นก็เคาะที่ต้นกล้วย แล้วให้ท่านลิงจ่าฝูงนำทางสิ" เสียง "ตึงตึง" ดังขึ้นเจ็ดครั้งครึ่ง "เกมบานาน่าบันดาลใจ" กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ที่สวนสนุกในป่าทึบแห่งนี้ บานาน่าทุกลูกต่างก็เคยได้รับคำสัญญาว่า ตราบใดที่พยายามมากพอ พวกบานาน่าก็จะไม่เป็นกล้วยตลอดไป เหล่าบานาน่าต่างมีความฝันอยู่ลึกๆ ในใจ และมุ่งมั่นจะเป็นลิงที่ยิ่งใหญ่ให้ได้... ในขณะที่ป่าเริ่มร่นมาจากทั้งสองด้าน เจ้าลิงจ่าฝูงก็โผล่ขึ้นจากตรงกลาง เขาโค้งคำนับให้กับเหล่าบานาน่า อย่างอ่อนโยนและถ่อมตน เหล่าบานาน่าก็ปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพเช่นกัน... ลิงจ่าฝูงได้นำเกมกล้วยๆ ใหม่ล่าสุด เพื่อมา "แลกเปลี่ยน" กับเรื่องราวใหม่ๆ เสียง "ตึงตึง" ดังขึ้นสิบเอ็ดครั้งครึ่ง พวกบานาน่าถูกลิงพากลับไปบนต้นไม้ ในขณะที่พวกเขาโยกไปมานั้นเอง ก็ได้เข้าไปสู่ดินแดนยูโทเปีย จากนั้นแสงอาทิตย์สีเขียวก็ทอประกาย และมีเสียงน้ำโครกครากดังก้องไปทั่วทั้งสวนสนุก

ซากปรักหักพังของสถาบันวิจัย Ba-77 ตั้งอยู่ใน Convergence-ψ ซึ่งซ่อนอยู่ในใต้ดินของโลกแห่งป่าสักที่หนึ่ง ซึ่งสถานที่แห่งนี้เคยถูกทำลายโดย Galaxy Ranger ที่หัวรุนแรงมาก่อน และทุกวันนี้ สายเคเบิลที่เหลือก็ยังคงส่งสัญญาณ ที่ไม่ทราบความหมายออกมา "การตามหาสถาบันวิจัยบ้าบอนั่น ยากพอๆ กับการหาใบไม้ในป่าเลย" ใต้เปลือกไม้ที่ซ้อนทับกันหลายชั้น กระดูกของต้นไม้ได้ก่อตัวเป็นทางเข้า หลังจากลอดผ่านโพรงไม้ที่ยาวเหยียดแล้ว ในที่สุดเหล่า Galaxy Ranger ก็ได้พบกับเป้าหมาย เมื่อเทียบกับ "ห้องทดลอง" แล้ว สถาบันวิจัยแห่งนี้ออกจะเหมือนกับ "หอศิลป์" เสียมากกว่า สายสัญญาณที่สลับซับซ้อน ได้พัวพันกันอยู่กลางอากาศ และเปล่งแสงสีต่างๆ ออกมาตามความตั้งใจของนักออกแบบ ทว่าผู้ที่ชมดูต่างก็รู้สึกวิงเวียนจนต้องเอามือกุมขมับกัน จากนั้นภาพหลอนแปลกๆ ก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขา... พื้นที่จำกัดสีเหลือง ภาพเหมือนมนุษย์ที่ค่อยๆ จางหายไปเป็นแถวๆ และเงาของมอนสเตอร์ที่ซ่อนอยู่หลังม่าน... พวก Galaxy Ranger คุ้นเคยกับวิธีการเหล่านี้เป็นอย่างดี ขืนพวกเขายังอยู่ที่นี่ต่อไป ก็อาจจะเริ่มมีอาการพูดเพ้อเจ้อ และแขนขาก็จะเคลื่อนไหวอย่างควบคุมไม่ได้... หลังจากเสียงกระแทกด้วยกระบอกปืนดังขึ้น Galaxy Ranger หนุ่มน้อยก็อาศัยความเจ็บปวดและอาการวิงเวียนนั้น จนเดินออกมาจากวงกตแห่งความคิดได้ เมื่อวิสัยทัศน์เริ่มแจ่มชัดขึ้น พวก Galaxy Ranger ก็มุ่งไปยังส่วนลึกของสถาบันวิจัย Ba-77 ซึ่งเต็มไปด้วยรูปปั้นที่พังทลาย ภาพจิตรกรรมฝาผนังที่เสียหาย และของประดับตกแต่งที่มีสีสันสดใส... ทว่าภาชนะที่แตกเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้นนั้น กลับทำให้สถานที่แห่งนี้ดูเหมือนคุกเสียมากกว่า พวก Galaxy Ranger ค้นพบรายงานในส่วนลึกที่สุดของสถาบัน แล้วพลันจินตนาการถึง "การทดลองทางปัญญา" ที่เคยเกิดขึ้นนับไม่ถ้วนก่อนที่อาคารแห่งนี้จะถล่ม... ทันใดนั้น ทุกคนก็พลันหันกลับมามองอีกครั้ง และต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าตัวเอง กำลังอยู่ในสวนสนุกกลางป่า โดยที่ใบไม้กำลังโบกมือให้พวกเขาไม่หยุด และเอ่ยถามว่า พวกเขายังจำความงดงามบนต้นไม้ได้หรือเปล่า "ฉันเป็นบานาน่าไม่ใช่เหรอ? แล้วเรามาทำอะไรกันที่นี่?" Galaxy Ranger หนุ่มพยายามกลับขึ้นไปบนต้นไม้เพื่อหยุด "ความกังวล" แบบกล้วยๆ ของตัวเองเสีย แต่ Galaxy Ranger ที่ตาบอดกลับรับรู้ได้ถึงปัญหา ก่อนที่ทุกสิ่งจะเดินไปถึงจุดที่ไม่อาจหวนกลับได้ เขาก็ได้ลาก Galaxy Ranger หนุ่มออกมาจากที่แห่งนั้น "เจี๊ยกๆ... ปล่อยให้เจ้าลิงพวกนั้นใช้ชีวิตกล้วยๆ ไปซะเถอะ!"