Thief of Shooting Meteor

จอมโจรดาวตก Leblanc มองว่าการขโมยเหมือนกับงานเลี้ยงหน้ากาก ที่การปกปิดตัวตนเป็นส่วนหนึ่งของธรรมเนียม "ทำไมหน้ากากถึงเปลี่ยนส่วนสูงและเสียงได้งั้นเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า นี่คือเทคนิคเฉพาะของฉันเอง ความลับน่ะ" โจรจะสวมหน้ากากแล้วปลอมตัวเป็นพนักงานทั่วไป เพื่อแอบเข้าร่วมการประชุมด้านความปลอดภัยขององค์กร แถมยังเสนอคำแนะนำเกี่ยวกับ "มาตรการป้องกันการโจรกรรม" อีกด้วย จนกระทั่งครึ่งเดือนหลังจากการโจรกรรม ฝ่ายรักษาความปลอดภัยก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่า พวกเขาไม่เคยเห็น "เพื่อนร่วมงาน" คนนี้มาก่อน จอมโจรอยู่เป็นคู่ เพราะจำเป็นต้องใช้เป็นวิธีการหลบหลีกสายตาคนอื่น นี่ก็คือธรรมเนียมของโลกแห่งจอมโจรนั่นเอง "บอกให้คนเขียนบทของพวกคุณ คิดวิธีทำให้โจรสวมหน้ากากตั้งแต่ต้นจนจบได้มั้ย" ฝ่ายการตลาดจากภาพยนตร์และโทรทัศน์ขององค์กรสันติภาพแห่งดวงดาว บอกกับโปรดิวเซอร์ "ฉันจะย้ำถึงความต้องการของสินค้าหน้ากากอันนี้อีกทีแล้วกัน มันต้องมีราคาต่ำ และได้รับความนิยมอย่างมาก"

จอมโจรดาวตก Leblanc ไม่เคยทิ้งร่องรอยเอาไว้ แต่เขามักจะทิ้งเบาะแสที่ชี้นำไปในทางผิด หรือไม่ก็ทิ้งการยั่วยุที่น่าเจ็บใจเอาไว้ "ทำไมคนในองค์กรถึงถูกหลอกเพราะลายนิ้วมือปลอมตั้งหลายครั้ง? บางทีเธอน่าจะไปถามองค์กรดูนะ ไม่ใช่ฉัน" ถุงมือของเขาสามารถสร้างลายนิ้วมือได้หลายรูปแบบ ไม่เพียงทำให้เทคโนโลยีตรวจจับลายนิ้วมือขององค์กร กลายเป็นเรื่องตลกเท่านั้น แต่ยังทิ้ง "ร่องรอยการโจรกรรม" เล็กๆ น้อยๆ เอาไว้มากมาย เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพบร่องรอยหลายร้อยแบบในห้องลับเก็บสมบัติ ทั้งร่องรอยของ Pterosaurs ยุคก่อนประวัติศาสตร์ แมลงเต่าทองข้ามดวงดาว และสุนัขลาบราดอร์... ซึ่งแน่นอนว่า ไม่มีร่องรอยของจอมโจรเลยสักอัน แค่การหายต๋อมเข้ากลีบเมฆไปเฉยๆ ก็ออกจะน่าเบื่อเกินไป ไม่ต่างอะไรจากวิธีการพวกหัวขโมยขี้ระแวงเลยสักนิด "แต่งเรื่องได้แต่อย่าเขียนมั่วซั่วนะ ตอนนี้ยังมีใครใช้ระบบลายนิ้วมืออยู่อีกงั้นเหรอ?" ฝ่ายรักษาความปลอดภัยขององค์กรโอดครวญ "คนเขียนบทพวกนี้รู้เรื่องกับเขาบ้างรึเปล่าเนี่ย?"

โจรที่รอบคอบมักจะหลบหนีได้อย่างปลอดภัยในทุกๆ สถานการณ์ และที่เอวก็มักจะมีตะขอเกี่ยวช่วยชีวิตอยู่ "ตะขอเกี่ยวที่เอว จะเล็งไปยังจุดที่ต้องการได้ยังไงน่ะเหรอ... แล้วเธออธิบายได้มั้ยล่ะว่า ตัวเองเดินได้ยังไง?" ในห้องลับที่เก็บสมบัติ มีกลไกอันตรายมากมายซ่อนอยู่ แต่หัวขโมยสามารถก้าวข้ามผ่านมันได้ โดยใช้ตะขอเกี่ยวที่เอวของเขา ราวกับว่าเขากำลังลอยขึ้นไปในอากาศ ตะขอถูกยิงไปที่กำแพงสูงเกือบสิบเมตรในเวลาเพียงไม่กี่วินาที รอกหมุนอย่างรวดเร็วและทำให้หัวขโมยถูกส่งไปอยู่ตรงหน้าของ "Star of Leo" ในทันที เพียงอาศัยสายเคเบิลเหล็กที่เอว เขาก็สามารถโบยบินได้แล้ว นี่ก็คือความเป็นมืออาชีพขั้นพื้นฐานของนักย่องเบานั่นเอง "ต่อไปก็ให้สตั๊นต์ของเราทำสิ่งนี้แทนสิ จะได้ประหยัดงบประมาณไงล่ะ" ผู้กำกับคิวบู๊กล่าวอย่างเหน็บแนม "ถึงยังไงก็ใส่หน้ากากอยู่แล้ว ทุกคนมองไม่ออกหรอกว่าใครเป็นใคร"

จอมโจรเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วไปทั่วทั้งเมือง พร้อมกับจงใจทิ้งเงาพร่างพราวเอาไว้ ซึ่งเป็นที่มาของชื่อ "ดาวตก" นั่นเอง "ถ้าไม่มีตึกสูงแล้วจะหนียังไง? ฮ่าฮ่าฮ่า อย่าได้ถามคำถามที่ไม่น่าสนใจพวกนี้เลยนะ" การหลบหนีได้อย่างปลอดภัยนับครั้งไม่ถ้วน ทำให้จอมโจรชินชาไปเสียแล้ว เมื่ออยู่ในเมือง ก็ไม่มีใครสามารถไล่ตามรองเท้าบูตของจอมโจรดาวตกได้เลย เว้นแต่ว่าจะมีใครรู้ที่ซ่อนของเขา แต่สิ่งที่ทำให้จอมโจรคาดไม่ถึงก็คือ กลับมีนักสืบผมยุ่งคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ของ Leblanc พร้อมกับแก้วกาแฟ เขานั่งรออยู่ที่นี่มานานแล้ว เรื่องราวของจอมโจรจบลง ต่อไปก็ได้เวลาเล่าเรื่องของนักสืบแล้ว "หลายคนไม่เชื่อว่าเราจะกล้าเขียนอะไรแบบนี้ แต่นี่แหละคือเหตุผลที่เราเขียนเรื่องแบบนี้ขึ้นมา" ผู้เขียน (นิรนาม) อธิบายถึงจุดจบของจอมโจรซึ่งเต็มไปด้วยความขัดแย้ง